'ก๊อกๆ'
"พีน่า... เช้าแล้วน่ะลูก ตื่นได้แล้ว"
โอ้ยเช้าแล้วหรอเนี้ยยังนอนไม่อิ่มเลย -A- นอนต่ออีกนิดจะได้ไหมเนี้ย ทำไมโลกนี้ถึงต้องมีวันจันทร์ด้วยเนี้ย แต่ทำไมตัวเราขยับไม่ได้เนี้ย! ทำไมรู้สึกหนักว่าตัวหนักไปหมด หรือเราจะนอนไม่พอเลยเป็นแพนด้าไปแล้วจริง !!
"พีน่า แม่เรียกแล้วไม่ตื่นหรอ งั้นแม่เข้าไปน่ะ"
'แกร้ก แอ๊ดดดดดดด'
โอโห! เสียงประตูเปิดช่างแสบถึงทรวง นี้ถ้ากำลังนั่งสมาธิอยู่มีหวังตบะได้แตกตั้งแต่คิดจะทำแล้วเผลอเปิดประตูแน่ =A= เย็นนี้กลับแม่จะซ่อมประตูให้มันเปิดแล้วลื่นปรื้ดๆเลยแต่ตอนนี้ต้องพยายามลืมตาให้กว้างเพื่อรับแสงหน่อย เอ้า ฮึบบบ!1 2 3 แฮกๆ ทำไมมันถึงเปิดไม่ได้เนี้ย หรือเป็นเพราะนอนดึกไปเลยมีกลุ่มอนุมูลอิสระมาเกาะอยู่ที่เปลือกตาอย่างหนาแน่นเนี้ย หรือไปน้วยแพนด้าตัวผู้ในฝันจนเป็นตากุ้งยิงไปซะแล้ว -.,-'
"พี่น่า..ลุกได้แล้วน่ะนี้จะนอนคลุมโปงไปถึงไหนหน่ะ"
'พรึบบบ' แม่กระชากผ้าห่มไปอย่างไร้เยื่อใย = ='ทำให้อากาศหนาวเย็นจากแอร์ที่เปิดไว้ 10 องศา แทรกซึมเข้ามาทุกอนูของร่างกายทำให้ ขนแขนนน~~สแตนอัฟ แต่ในกรณีนี้คงไม่ใช้แค่ขนแขนสิน่ะ ขนาดเปลือกตาที่ลืมไม่ขึ้นยังสแตนอัฟเลย โอ้วฟิน~~ = =
"พีน่า -0- ลูกไปย้อมผมมาหรอ"
"ไม่ นี้ค่ะแม่ แล้วทำไมหนูถึงรู้สึกไม่มีแรงเหมือนจะเป็นหวัดเลยละเนี้ย"นี้ถ้าได้หยุดซักวันคงจะหายดี อิอิ -__,- ขอนอนต่อดีกว่า
"เพราะฉะนั้น! หนูขอผ้าห่มคืนแล้วนอนพักซักวันน่ะค่ะ" O_O ตาโตโต แก้มป่อง เรียกคะแนนความเห็นใจจากท่านแม่
"ไม่ได้ -[]-' ลูกต้องไป โรงพยาบาลเพื่อเช็คอย่างละเอียดเลยทีเดียวหล่ะ"
"ทำไมหรอแม่ -0- พูดยังกะหนูเป็นอีโบล่าหน่ะที่ต้องไปเช็คเนี้ย"
"ถึงไม่ใช้อีโบล่าก็ต้องไปด่วน!!"
"ทำไมหรอแม่ ที่ว่าด่วนนี้ *-* หรือว่าตอนนี้หนูเป็นหมีแพนด้าไปแล้ว =[]=!!"
"แพนด้าบ้านแกสิ = = หัวขาวแบบนี้หมีขั้วโลกเถอะ"
"หาา แม่อำหนูเล่นหรอ หนูยังอายุ 16 เองหัวยังไม่ทันขาวเลย"
เกิดอะไรกับร่างกายกันเนี้ยอยู่ดีๆทำไมรู้สึกเหนื่อยขึ้นมา ร้อนจังร้อนไปทั้งตัวเลย แอร์ตอนนี้ก็ยัง 10 องศาทำไมมันยังร้อนกันเนี้ย หรือฉันจะเป็นหมีขั้วโลกไปแล้วจริงๆ!! แล้วร่างกายฉันเลยทนหนาวได้ ไม่เอาน่ะฉันยังไม่อยากเป็นหมี
"แม่หนูเหนื่อย หนูไม่ไหวแล้ว"
"พีน่า แข็งใจไว้น่ะแม่จะพาไปหาโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย"
"แม่หนูจะกลายเป็นหมีขั้วโลกจริงๆหรอค่ะ"ตอนนี้ทุกอย่างเบลอไปหมด ตามันเริ่มหนักขึ้นคงเป็นเพราะฉันทนหนาวได้ดีขึ้น พร้อมทั้งชั้นไขมันหน้าๆแบบหมีขั้วโลกเริ่มก่อตัวเลยทำให้ลุกไหมได้ สติมันเริ่มไม่คงที
"ลูกจะไม่เป็นไร แม่เชื่อว่าลูกจะไม่มีทางเป็นอะไร"
คำพูดของแม่มันทำให้รู้สึกอุ่นใจขึ้นแต่ตอนนี้สติมันพร่าเต็มที่แล้วฉันส่งยิ้มให้แม่แต่ก็ไม่รู้ว่าสภาพฉันตอนนี้จะเป็นการยิ้มแบบคนหรือหมีกันน่ะ ฉันปิดตาลงและทุกอย่างก็ดับวู๊ปไป..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น